Harga Barang Naik dan Puncanya

Harga barang naik, kerana barang itu terhad, ertinya permintaan lebih berbanding penawaran. Harga barang juga boleh naik, kalau rangkaian yang terlibat memasarkan/menjual barang itu sepakat untuk menaikan harga,. meskipun, jumlah barang itu banyak berbanding yang diminta dalam keadaan ini, harga bukan ditentukan oleh pasaran, melainkan oleh mereka yang terlibat dalam rangkaian itu.

Di negara ini, walaupun barangan yang dijual berasaskan konsep ekonomi terbuka, namun mereka boleh bersifat seperti pasar monopoli; atas sebab mereka boleh mengatur harga barangan disemua peringkat; sehingga pengguna tiada pilihan. Tujuan kepada kesepakatan ini adalah mengaut keuntungan maksima daripada para pengguna.

Peniaga walaupun ramai, tetapi bersifat homogen; atas sebab itu mereka boleh menentukan harga dengan mudah.

Tindakan kerajaan mengurangkan subsidi minyak, gula dan menaikan tarif litrik, adalah peluang yang mereka tunggu. Mereka mempergunakan tindakan kerajaan itu sebagai kambing hitam dan mengatur kenaikan harga barangan secara sistematik, tujuannya agar sara hidup meningkat, pada giliriannya, rakyat resah, dan kemudiannya membenci kerajaan.

Selain orang tengah, para peniaga yang saling berkaitan adalah penyumbang kepada kenaikan harga sejak akhir-akhir ini.

OKB merasakan ada sesuatu yang tidak kena berkaitan dengan kenaikan harga barangan dalam negara ini. Satu fakta yang tidak boleh dielak, adalah kebanyakan pusat perdagangan atau pusat distribusi barangan berada di bandar-bandar utama, dan keseluruhan bandar-bandar itu adalah wilayah pembangkang, jika berasaskan keputusan pilihanraya. Daripada sekian banyak pusat bandar, hanya Johor Baharu, Kangar sahaja bukan wilayah pembangkang.

OKB mempunyai anggapan, bahawa tangan-tangan ghaib terlibat dalam kenaikan harga barangan yang dirasakan begitu sistematik sekali.

Menumbangkan kerajaan, selain melalui politik juga boleh dilakukan melalui keresahan rakyat, terutama yang berhubungan dengan sara hidup.

Pihak yang mahu merebut kerajaan, telah mencuba sejak tahun 1998, melalui gerakan REFORMASI, namun gerakan itu tidak juga berjaya sehingga PRU-13 lalu, meskipun melalui dua PRU, mereka mampu menidakkan kuasa 2/3 kerajaan BN di dewan rakyat.

Mereka juga (pembangkang) mahu mengajak rakyat untuk menumbangkan kerajaan bukan melalui pilihanraya seperti Arab Spring; namun rakyat tidak sanggup ikut dengan gerakan itu. Disebabkan kegagalan itu, mereka mencari kaedah lain, dan kini mereka mempergunakan kaedah tersembunyi mereka, iaitu melalui kenaikan harga barangan, untuk mengwujudkan kemarahan rakyat.

Kerajaan mengambil tindakan untuk melawan rancangan tersembunyi itu melalui pemberian BR1M dan polisi-polisi lain, seperti bantuan perumahan, bantuan persekolahan; namun tindakan kerajaan itu, tidak mampu membendung gelombang kenaikan harga barangan, kerana bantuan kerajaan itu kadarnya terlalu sedikit berbanding beban yang perlu dipikul oleh rakyat, akibat kenaikan harga barangan, sehingga sara hidup juga meningkat.

Dalam keadaan sekarang, kerajaan boleh membendung kegiatan tersembunyi ini, melalui gerakan nasionalisi semua rangkaian yang melibatkan barangan keperluan asas rakyat. Dengan tindakan itu, setidak-tidaknya dapat memotong peranan orang tengah, dan memendekkan rantai perniagaan. Dalam pemasaran, semakin pendeknya mata rantai daripada pengeluar dan pengguna, maka semakin kuranglah kos-kos tambahan.

Kerajaan melalui tindakan nasionalisi, boleh mengurangkan kos daripada segi penyimpanan, pengangkutan, kerana ianya dilakukan dalam bentuk lambak atau volume yang amat besar. Melalui kaedah itu, maka kos seunit akan semakin rendah.

Kerajaan perlu memikirkan cadangan ini.

PRU-14 Masih Lama

BIASANYA, pemimpin atau kerajaan akan dekat dan mesra rakyat kalau PRU semakin dekat. Memandangkan PRU-14, masih lama atau kira-kira empat tahun lagi, maka pemimpin atau kerajaan mengambil pendekatan tunggu dan lihat.

Pemimpin sudah terbiasa, bahawa apa sahaja isu yang timbul jauh sebelum PRU itu, akan terlupakan, apabila PRU diambang pintu.

Penulis yang mengikuti sikap pemimpin atau kerajaan sejak sekian lama, setiap selesai sesuatu pilihanraya atau pemilihan parti, rata-rata pemimpin akan kembali kepada sikap lama; yakni lebih suka membiarkan rakyat meronta-ronta semahunya, kerana mereka tahu bagaimana mengubatinya, di kala dekat PRU.

Pada PRU-13 lalu misalnya, rakyat menerima manifesto Barisan Nasional dengan kata-kata sandi JANJI DITETAPI, kerajaan akan senantiasa MENDENGAR DEGUP JANTUNG RAKYAT. Atas sebab itu, walaupun PRU itu dikatakan IBU KEPADA SEMUA PILIHANRAYA, namun rakyat memberikan kerusi 133 kepada Barisan Nasional berbanding kumpulan yang mahu merebut kerajaan 89 kerusi Parlimen.

Pada PRU 13 itu juga, walaupun kebanyakan negeri yang dikuasai Barisan Nasional mengalamai kemerosotan jumlah kerusi yang diperolehi berbanding PRU-12, namun apa yang membanggakan gabungan 13 parti itu, adalah kejayaan merampas semula Kedah dan menambah kerusi di Dewan Undangan Negeri Kelantan.

Pada PRU-13 itu, di Negeri Terengganu hampir berulang keputusan tahun 1999, di mana Pas berjaya menubuhkan kerajaan; Terengganu kini diperintah BN dengan hanya kelebihan dua kerusi (BN=17; PAS=15).

Pada PRU-13 lalu, isu panas seperti kenaikan harga barangan belum lagi muncul, walaupun trend kenaikan itu sudah terasa, namun kerajaan berjaya mengekangnya dengan memberikan subsdi yang besar, serta pemberian tunai melalui BR1M. Namun, bagi berdepan dengan PRU-14, isu yang mecekam rakyat adalah kenaikan taraf hidup yang tidak diimbangi dengan kenaikan pendapatan.

Pemberian BR1M, bukan lagi sebagai ubat penawar, pembinaan rumah-rumah mesra rakyat juga bukan dianggap sebagai penawar kepada kehidupan harian rakyat yang senantiasa bertembung dengan harga keperluan harian yang terus melambung.

Bermula pada 30 Disember lalu, apabila bermulanya KEMBALI KE SEKOLAH, ibu bapa sudah merasakan bahang kepada kesengsaraan hidup. Harga keperluan anak-anak seperti kasut, seragam sekolah, beg sandang serta harga bahan-bahan tulisan meningkat sehingga 60 peratus berbanding harga tahun 2012.

Jika pada tahun 2012, wang RM1,000 sudah cukup menampung perbelanjaan 3 anak termasuk kos pendaftaran, kini jumlah itu, hanya mampu menampung separuh daripada keperluan.

Alahai, kerana PRU-14 masih jauh, inilah harga yang perlu diabayar selama 4 tahun. Benarlah kata pemikir, jangan tanya sumbangan negara kepada anda, tanyalah sumbangan anda terhadap negara.

Krisis LDP: Pembatalan Pendaftaran Parti itu Diambang Pintu Kecuali….

Parti tertua komponen Barisan Nasional Sabah- Parti Liberal Demokratik (LDP) berdepan dengan pembatalan parti itu oleh Pendaftar Pertubuhan, ekoran krisis yang melanda parti itu bermula Ogos 2013.

Dua kumpulan yang terwujud dalam parti itu, ekoran perebutan jawatan Presiden Parti yang disandang Mantan Timbalan Menteri di Jabatan Perdana Menteri Datuk VKLiew, ekoran pusingan 360 darjah Setiausaha Agong parti itu- Datuk Teo chee Kang mengambil keputusan merebut jawatan itu, walaupun sebelumnya beliau menyokong penuh bahawa pada Mesyuarat Pemilihan Parti itu yang dijadual pada Oktober 2013, bahawa jawatan Persiden dan Timbalan Presiden tidak dipertandingkan.

Sebelum pemilihan; Presiden disandang oleh Datuk VKLiew sementara Timbalannya Datuk Chin shu Phin.

Meskipun sesebuah parti seperti LDP tertubuh kerana kelulusan pendaftar pertubuhan (ROS), agensi itu juga mempunyai kuasa membatalkan pendaftaran sesebuah parti.

ROS hanya mempunyai kuasa meluluskan atau membatalkan sesebuah parti; agensi itu tidak mempunyai kuasa campur tangan berhubungan dengan perjalanan parti, sesuai dengan seksyen 16(1) pertubuhan itu. Ertinya, jika berlaku pertelingkahan antara para pemimpin parti, ROS tiada kuasa berpihak kepada mana-mana pihak, atau mengiktraf mana-mana pihak sebagai barisan kepimpinan.

Kuasa ROS hanya meminta pihak yang bersengkita untuk tempoh sebulan untuk menyelesaikan krisis dalaman mereka; jika gagal; maka ROS berhak membatalkan pendaftaran sesebuah parti.

Krisis seperti LDP, telah dialami oleh Sarawak National Party (SNAP) yang dibatalkan pendaftarannya kerana krisis yang sama yang berlaku dalam LDP.

Sebuah portal berita awal minggu ini telah memuatkan satu tulisan yang berupa satu spekulasi, bahawa ROS akan mengiktiraf kumpulan Teo Chee Kang sebagai barisan kepimpinan LDP, mengenepikan kumpulan VKLiew.

Sebenarnya, pihak ROS tidak akan sanggup membuka ruang kepada pihak-pihak yang bertelegah untuk menyaman pertubuhan itu, jika membuat satu keputusan yang berpihak, kerana keputusan seperti itu bukanlah bidang kuasa pertubuhan itu sesuai dengan seksyen 16(1) dan dibaca bersama seksyen 13 undang-undang pertubuhan itu.

Apa yang boleh dilakukan oleh ROS hanya terhad kepada menghantar surat TUJUK SEBAB kepada pihak-pihak yang bertelegah dan memberi tempoh sebulan untuk menyelesaikan sebarang krisis, jika tidak; ancaman membatalkan parti boleh diambil oleh pertubuhan itu.

Sebenarnya krisis dalaman LDP boleh diselesaikan, jika kedua belah pihak saling berkompromi dan kembali kepada hubungan biasa yang telah mereka bina selama 20 tahun. Selain itu, mereka juga perlu melihat, bahawa LDP merupakan sebuah parti komponen BN Sabah yang tertua.

Sudah tiba masanya, semua jajaran kepimpinan parti itu kembali kepada keadaan semula sebelum krisis berlaku.

Dalam keadaan sekarang, salah satu pihak yang menganggap pihaknya adalah barisan kempimpinan parti iaitu kumpulan Teo. Teo adalah Menteri Tugas-Tugas Khas dalam kabinet Sabah. Antara tugas-tugas beliau adalah untuk menyatupadukan masyarakat cina dan seterusnya untuk menyokong barsian nasional. Namun dalam keadaan sekarang, masyarakat itu khasnya melihat, bagaimana beliau boleh menyatupadukan masyarakat cina, sedangkan sesama rakan dalam parti sendiripun tidak dapat di satu padukan.

Sementara dipihak VKLiew pula, sejak awal-awal lagi telah membuka ruang untuk penyatuan semula; dengan itu, pada penghujung tahun lalu, dua kumpulan itu telah berjumpa dengan pihak pendaftar pertubuhan; dan satu persetujuan telah diambil, bahawa kedudukan semua barisan kepimpinan perlu dikembalikan sebelum sebarang mesyuarat pemilihan dilakukan. Namun persetujuan itu, telah diingkari kumpulan Teo, dan mereka meneruskan Mesyuarat Khas pemilihan.

Nampak keadaannya, jika dua kumpulan dalam parti itu mempertahankan ego masing-masing; dan apabila tunjuk sebab daripada ROS, tidak mendorong dua kumpulan itu untuk rekonsiliasi, maka BN Sabah akan kehilangan satu lagi komponen partinya, selepas SAPP keluar daripada gabungan itu pada September 2008, dan pada kali ini atas sebab pembatalan. Untuk itu, LDP akan berakhir seperti SNAP dan PBDS di Sarawak.

Krisis dalaman Parti liberal Demokratik (LDP) yang bermula Ogos 2013 berkaitan dengan perebutan jawatan Presiden, sehingga menyebabkan dua kumpulan, kumpulan Presiden- Datuk VKLiew dan kumpulan mantan Setiausaha Agong, Datuk Teo Chee Kang.

Punca krisis, apabila Teo tidak menghormati keputusan Majlis Tertinggi Parti yang diadakan selepas PRU-13; bahawa pada Mesyuarat Pemilihan Parti pada Oktober tahun yang sama, tiada pertandingan bagi jawatan Presiden dan Timbalan Presiden.

Latar belakang kepada keputusan itu, apabila Presiden Parti itu VKLiew gagal mempertahankan kerusi Parlimen Sandakan, maka beliau dengan hati terbuka berbincang dengan Timbalan Presiden dan Teo sendiri, untuk menawarkan jawatan Presiden kepada Teo, kerana tradisi parti, apabila Presiden melepaskan jawatannya, maka Setiausaha Agonglah yang bakal mengambil alih jawatan itu. Namun tawaran Liew itu ditolak Teo, atas sebab beliau lebih selesa sebagai Setiausaha Agong parti.

Warna Warni Politik Salleh Tun Said

DSP Dr Salleh Tun Said

Tahun 2013 hampir melabuhkan tirainya. Sebagai blog penganalisis politik tempatan, khususnya Negeri Sabah, pemimpinan kanan Sabah Datuk Dr Salleh Tun Said dijadikan sebagai penuntup tirai bagi blog suara rakyat bagi tahun 2013.

Politik Salleh bermula pada Parti Berjaya, kemudian Parti PBS dan seterusnya Umno. Salleh menyertai parti-parti yang disebutkan, dikala parti-parti itu merupakan kerajaan. Ertinya, politik Salleh senantiasa sealiran dengan kerajaan semasa.

Tahun 1981, Salleh menjadi calon pilihanraya atas tikit Parti Berjaya di Dun Usukan, namun beliau tewas kepada calon Usno Pandikar Amin Haji Mulia (kini Tan Sri dan Speaker Dewan Rakyat).

Salleh juga pernah menjadi Ahli dewan Undangan dilantik semasa pemerintahan Parti Bersatu Sabah.

Tahun 1990, apabila Umno mengembangkan sayapnya di Sabah, Salleh menyertai parti melayu terbesar itu, dan dalam satu pertandingan menentukan Ketua Bahagian, Salleh menang bagi kawasan anak sulung Umno Sabah, Kota Belud.

Tahun 1994, beliau bertanding dalam pilihanraya negeri atas tikit UBN bagi kerusi DUN Usukan, melawan anak Tun Mustapaha. Seperti yang dijangka, beliau menang mudah, bukan sahaja kerana parti yang disertainya, melainkan Usukan adalah wilayah Usno dan bumiputera islam.

Walaupun pada PRN Sabah itu, BN yang diterajui Umno kalah, namun tidak lama kemudian, Bn membentuk kerajaan negeri, yang membolehkan Salleh menyertai kabinet negeri, di mana lantikan pertama beliau adalah Menteri Kewangan Negeri, dan selepas itu dilantik sebagai Ketua Menteri, dalam sistem pengiliran Ketua Menteri Sabah.

Sejak tahun 1994, selepas tidak lagi menjadi Ketua Menteri, Salleh pernah dilantik sebagai Menteri Kerajaan Tempatan, dan selama sepenggal, bermula tahun 2004 sehingga tahun 2008, beliau berehat daripada jawatan kerajaan.

Pada PRU-12, iaitu tahun 2008, Salleh tidak menyertai pilihanraya dan pada PRU-13, beliau bertanding semula di kawasan tradisinya Usukan.

Selepas PRU-13 itu, beliau dilantik sekali lagi sebagai Speaker Dewan undangan Negeri, jawatan yang disandangnya sejak tahun 2009.

Dalam arena politik semasa, beliau adalah Ketua Bahagian Umno Kota Belud merangkap Timbalan Pengerusi Perhubungan Umno Negeri.

Dalam pengelibatannya dalam Umno, Salleh beberapa penggal menganggotai Ahli Majlis Tertinggi Umno Pusat, dan hanya pada pemilihan tahun 2008 dan 2013, beliau tidak menawarkan diri.

Salleh dalam perjuangan politiknya membawa pendekatan yang sederhana, mengjauhi tindakan yang provokatif. Fakta ini, terbukti pada PRU 2008, apabila beliau tidak terpilih sebagai calon pilihanraya, beliau bertindak menyokong calon-calon parti, malah berkempen seluas-luasnya bagi memastikan calon parti menang dengan cemerlang.

Pendirian beliau jelas, suatu ketika disokong dan suatu masa lagi menyokong. Atas cara kepimpinan beliau itu, maka keadaan politiking semakin redah; buktinya pada pemilihan Umno Bahagian Kota Belud November lalu, beliau menjemput Datuk Musbah Jamli sebagai regunya dalam pemilihan. Musbah adalah mantan Ketua Bahagian Umno Kota Belud yang dikalahkannya pada pemilihan tahun 2008.

Di Peringkat Negeri pula, beliau telah mengistiharkan bahawa sebagai pemimpin nombor dua dalam parti di Peringkat Negeri, beliau akan senantiasa bertindak sebagai nombor dua; atas sebab itu, berbagai usaha pihak-pihak tertentu memperlagakan beliau dengan Pengerusi Perhubungan Negeri yang juga Ketua Menteri Sabah- Datuk Seri Musa Haji Aman, tidak pernah berjaya.

Salleh adalah seorang ahli politik yang tidak suka menunjuk-nunjuk, dan tidak gemar kepada protokol. Sesiapa sahaja boleh berhubungan dengan beliau, rumahnya terbuka demikian juga pejabatnya. Beliau tiada limit dihubungi, baik melalui telephon mahupun media sosial seperti facebook mahupun twitter.

Majlis Pernikahan anak sulung beliau yang bermula pada 19 Disember dan berakhir semalam, merupakan majlis yang gilang gemilang; apakan tidaknya majlis itu turut dihadiri pembesar negara termasuk Perdana Menteri dan isteri. Namun, beliau tidak mengwar-warkannya, tersiarpun di media sosial, atas sebab tetamu yang hadir di majlis tersebut.

Tahun depan, penulis akan memilih pemimpin lain untuk menutup tirai analsis politik, seperti mana penulis lakukan saban tahun. Semoga penulis panjang umur dan sihat, maka penghujung tahun 2014, penulis boleh menenulis pemimpin lain pula. Selamat tahun baru 2014 daripada Blogger Suara Rakyat dan Apa Yang Tersirat (url:www.musramrakunman.blogspot.com). nota: Pembetulan fakta atas ikhsan Saudara Musli oli. terima kasih.

Tiada Tempat Bagi Pelampau Di Negara Ini: Tawiq

Merupakan satu keistimewaan dan keunikan negara ini, meskipun diduduki berbagai bangsa dan agama, namun kerukunan dan hubungan senantiasa terpelihara.

Adalah menjadi satu trade mark bagi negara ini, di mana setiap perayaan bukan sahaja diraikan oleh penganut agama itu, akan tetapi turut juga dirai oleh kaum agama lain.

Konsep rumah terbuka, yang biasanya diadakan sempena perayaan penganut agama islam, kini telah membudaya bagi penganut agama lain, sehingga satu ketika, tiga perayaan pernah berlaku serentak yang disebut KONGXIRAYA.

"Merayakan sesuatu perayaan keagamaan, yang turut disertai oleh berbagai pihak, bukan atas dasar toleransi lagi, melainkan hakekat telah diterima, bahawa rakyat di negara ini, hidup dalam kepelbagaian" demikian menurut Menteri Belia dan Sukan Negeri Datuk Tawiq DSP Abu Bakar Titingan, sempena menyabut perayaan Natal yang diadakan kakitangan kementerian tersebut.

Hubungan antara kaum yang harmoni merupakan tonggak kekuatan negara. Atas sebab kekuatan ini dilihat sebagai faktor penyatuan, maka ada pihak-pihak tertentu mengapi-apikan dan menonjolkan kaum-kaum tertentu, agar supaya wujud kebencian dan seterusnya menghancurkan keharmonian.

Usaha pihak tertentu daripada pihak pembangkang yang menjalankan kempen tersusun, yang menonjolkan bahawa kaum melayu tertentu mendapat pembelaan daripada kerajaan, sementara kaum-kaum lain ditindas, merupakan unsur provokasi terancang, agar supaya menimbulkan kebencian dan sangkaan buruk.

Atas sebab itu, rakyat digesa agar berfikiran terbuka dan benar-benar mengamalkan, bahawa kekuatan negara ini, adalah atas faktor keharmonian hubungan antara kaum dan agama; yang tidak terdapat di negara-negara lain di dunia.

Tanam Padi Secara komersil Kota Belud Mula Berjaya

Menjadikan Kota Belud Jelapang Padi bagi Sabah menjelang tahun 2020, mula berjaya apabila 536 hektar daripada 5,000 hektar tanah sawah berjaya diusahakan secara komersial bermula awal tahun ini.

Projek pengkomersilan padi yang juga di bawah National Key Economic Area's Entry Point Project 11 merupakan satu program penanaman padi dua kali setahun. 

Program ini merupakan usahasama dengan pemilik tanah atau petani dengan kaedah menang-menang. Pemilik tanah dibayar RM 10,000 sehektar untuk tempoh masa lima tahun. Pun demikian, pemilik juga masih mendapat bayaran jika terlibat mengusahakan tanahnya sendiri.

Program pengkomersilan padi Kota Belud dilaksanakan sepenuhnya oleh Persatuan Peladang Kawasan Kota Belud.

Jelapang Padi Kota Belud, adalah hasil usaha ADUN Tempasuk Datuk Musbah Jamli, bermula sejak tahun 1990-an lagi.

Datuk Teo Chee Kang Sepatutnya Letak Jawatan Menteri: Kapiten Philip Tsen

Phillip Tsen, bekas Ahli Maljis Tertinggi LDP, bekas Setiausaha Eksecutif LDP dalam satu kenyataan yang diemilkan kepada OKB mengatakan bahawa Datuk Teo Chee Kang tidak lagi layak untuk terus memegang jawatan sebagai Menteri Tugas Tugas Khas dalam Kabinet Negeri Sabah yang dipimpim oleh YAB Datuk Seri Musa Aman.

 

Menurut beliau, walaupun Teo merupakan anggota kabinet negeri, namun masih berpendirian bahawa beliau dan Datuk Chin Su Phin, masih tidak dapat berkerjasama dengan Pengerusi Bn Sabah itu.

 

Selain itu, mereka berdua masih berpegang kepada kenyataan mereka sebelum ini, bahawa mereka tiada kepercayaan kepada Musa.

Tindakan mereka berdua, untuk menjatuhkan Presiden LDP yang menyebabkan huruhara dalam parti, sehingga menyebabkan keyakinan rakyat terhadap parti itu terjejas.

Tindakan Teo dan Chin, bukannya mahu menyatupadukan parti, sebaliknya mahu mengejar kedudukan untuk diri sendiri, demikian kata Kapiten itu..

“Adakah Datuk Teo tidak sedar atau pun sudah lupa, seperti kacang lupakan kulit, bahawa Datuk VK Liew yang ,encadangkan dan menyokong beliau sebagai seorang anggotta Kabinet selepas sahaja PRU-13?” Tanya Tsen.

Kelakuan Datuk Teo bertentangan dengan trugasnya sebagai seorang Menteri Tugas Tugas Khas yang menjaga kemakmuran golongan masyarakan Tiong Hua di negeri Sabah. Saya juga amat ingin mengingatkan kepada Datuk Teo bahawa tiada sebarang pengitirafan daripada pihak BN Sabah dan BN Pusat mengenai perlantikan beliau sebagai Presiden Parti LDP.

Sehingga hari ini, Ketua Menteri Sabah dan Perdana Menteri Malasia, selaku Pengerusi BN Sabah dan BN
Pusat tidak mengitirafkan (recognise) Datuk Teo dan Datuk Chin Su Phin sebagai Presiden dan Timbalan Presiden LDP.

 

Datuk Teo kena sedar bahawa ini memalukan dirinya sendiri dan beliau patut mengambil langkah yang wajar untuk meletakan jawatan sebelum beliau disingkirkan dari Kabinet oleh Ketua Menteri.

Pada masa yang sama, saya juga menyeruh Datuk Chin Su Phin untuk meletakan jawatan sebagai Ahli Dewan Negara kerana beliau telah memalukan Dewan dengan penipuan beliau di mana beliau mengunakan kedudukanya untuk mendapat projeks berjuta-juta ringgit untuk syarikat beliau sendiri.

 

Chin selalu meggunakan alasan bahawa beliau yang menjadi pengutip wang untuk membiayai parti dan dia mengunakan taktik ini mendapatkan kepercayaan pegawai Kementerian. Chin juga mendakwa bahawa beliau menanggungkan berjuta-juta ringgit dalam kempen PRU -13 baru baru ini.

Dimanakan dia dapatkan wang ini ? Sekiranya betul, saya menyuruh pihak SPRM untuk membuat siasatan terhadap nya, gesa Tsen.

Trend Kenaikan Harga Barang; Impaknya kepada BN

Kini, di mana-mana, kata-kata pemimpin Bn sebelum ini bahawa Bn " Senantiasa mendengar denyut nadi rakyat" dijadikan bahan lelucon (bahan ejekan), kerana kata-kata itu, tidak diingat lagi. Manakan tidaknya, selepas rakyat digemparkan dengan kenaikan harga minyak mendadak tahun 2006, yang berakibat kenaikan harga barangan yang tidak terkawal; memaksa kerajaan memansuhkan kenaikan itu dan kembali kepada harga lama. Namun, kenaikan harga minyak itu, menghukum barisan nasional pada tahun 2008.

Para pemimpin Bn terutama Umno tersentak dengan keputusan PRU itu, dan meletakan kekalahan kepada Presiden Umno yang juga Perdana Menteri- Tun Abdullah Ahmad Badawi (Pak Lah). Pak Lah terpaksa meletakkan jawatan pada 3 April 2009, ekoran keputusan PRU-12, atas sebab Bn kehilangan kuasa 2/3 dengan hanya mendapat 140 kerusi daripada 220. Sementara Umno pula hanya mendapat 79 kerusi.

Apa yang memeranjatkan Bn pada PRU-12, adalah jatuhnya Selangor, Perak dan Kedah untuk pertama kali dalam sejarah Bn, diikuti Pulau Pinang untuk kali kedua, dan jangan bercakap soal Kelantan, tidak mampu tergoyahpun. Kelantan jatuh ke tangan Pas pada PRU-1990.

Bermula tahun 2009, selepas Najib dilantik sebagai Presiden Umno sekaligus Perdana Menteri, berbagai pendekatan dilakukan, termasuklah slogan 1Malaysia, Rakyat Didahulukan, pencapaian diutamakan.

Selain itu, berbagai program kerajaan diperkenalkan termasuk pengwujudan MAMPU yang memperkenalkan berbagai KPI dan NKRA semua agensi atau kementerian kerajaan. Namun, dengan berbagai kaedah atau program atau perancangan yang diadakan, kononnya hasil buah fikiran orang-orang tertentu yang terpilih, akhirnya KEPUTUSAN MENGURANGKAN SUBSIDI, KENAIKAN TARIF LITRIK juga menjadi TINDAKAN KERAJAAN.

Umum mengetahui, apabila faktor subsidi disentuh terutama yang berkaitan dengan minyak, kenaikan tarif litrik dilakukan, maka tiada yang boleh mengawal, respon berikutnya adalah kenaikan harga barangan.

Bagi rakyat yang berkemampuan, kenaikan harga barangan terutama barangan keperluan harian, meskipun berimpak, tetapi tidak terasa sangat; namun bagi rakyat yang berpendapatan rendah, apatah lagi yang tidak berpendapatan tetap, impak kenaikan harga barangan sungguh terasa sekali.

Akan tetapi, tanggapan orang-orang muda yang belum berkeluarga, meskipun terdapat kenaikan harga barangan, keadaan tersebut tidak mempunyai impak kepada lifestyle mereka, kerana barangan keperluan harian, bukanlah keutamaa pokok mereka. Namun, jika dilihat daripada pendirian politik mereka, kenaikan harga barangan mengakibatkan mereka cenderung memilih parti yang memberi alternatif yang tidak memilih mengurangkan subsidi sebagai pendekatan fiskal.

Kenaikan harga barangan terutama barangan keperluan harian, sangat menghantui penduduk pedesaan, di mana kenaikan harga produk mereka, tidak setanding dengan kenaikan harga barangan yang perlu dibeli, seperti minyak makan, gula, bawang, tepung, pakaian, seragam sekolah, kasut sekolah malah harga bahan-bahan tulisan, mahupun buku tulis.

Dua pilihanraya lalu, yang benar-benar kritikal kepada Barisan Nasional, Bn mendapat undi daripada pengundi luar bandar. Bn tidak lagi boleh bercakap soal penduduk bandar, kerana rata-rata penduduk bandar sudah menolak Barisan nasional, keculai Parlimen Johor Baharu, Kangar dan Putrajaya.

Penduduk Bandar dan Spra Bandar sudah tidak dikuasai Barisan Nasional, atas sebab itu Pembangkang mampu menambah kerusi daripada 82 kepada 89 pada PRU-13. jika Pembangkang mampu menembusi pengundi luar bandar, kerana pengundi merasa tertipu dengan janji Bn yang tidak ditetapi sepertimana slogan awal "Mendenger degup jantung dan nadi rakyat", maka pada PRU-14 akan datang, bukan sahaja Bn akan gagal merampas sebahagian daripada 89 kerusi Pakatan Rakyat (pembangkang), malah kerusi-kerusi marjinal yang dimenangi Bn di kawasan luar bandar pada PRU-13, akan kalah.

Pakatan Rakyat hanya memerlukan tambahan 23 kerusi parlimen untuk membentuk kerajaan dengan majoriti mudah.

Pembangkang terlalu gencar (aktif) memepergunakan kenaikan harga barangan untuk menarik sokongan rakyat luar bandar, selain menyemerakan sifat "cemburu' rakyat terhadap perilaku para pemimpin tertentu, yang memanfaatkan kedudukan politik untuk memperkukuh kedudukan.

Kempen pembangkang, Bn hanya membela golongan terpilih, Umno mengamalkan rasuah, merupakan dua faktor yang senantiasa diulang-ulang oleh pihak pembangkang. Dua faktor ini, sungguh mempunyai impak, kerana kepetahan pembangkang meretorikannya.

Selain, untuk menaikan rasa cemburu penduduk luar bandar, yang rata-rata melayu dan bumiputera, mereka menguar-uarkan bantuan kerajaan kepada penduduk cina yang berjuta-juta jumlahnya, sedangkan bantuan kepada penduduk rakyat luar bandar, bagaikan melukut ditepi gantang.

Nampaknya cabaran besar menunggu Bn pada PRU-14 akan datang. Kalau ianya tidak ditangai seawal mungkin, mungkin, Bn akan mengambil alih peranan pembangkang pula.

Perlu disadari, bahawa sebahagian pemimpin Bn sekarang sudah mula arrogant, terutama mereka yang baru mendapat habuan pangkat dan jawatan. Supaya keadaan jangan bertambah kalut, maka pemimpin lama yang berjawatan perlu memberi nasihat kepada pemimpin baru ini, supaya mengamalkan rasmi padi semakin berisi semakin tunduk, bukannya mengikut rasmi jangung, semakin masak semakin meneggak.

Jangan pelik, bahawa pada PRU-14 akan datang, mungkin berlaku tsunami melayu atau bumiputera, kerana pengundi ini merasa dikhianati. Sebagai contoh pada PRU-13 lalu, tiada yang sangka Parlimen Batu Pahat, Parlimen Bukit Katil, Parlimen Temerloh, Parlimen Penampang akan jatuh ke tangan pembangkang, demikian juga DUN luar bandar seperti Kedamain, Matunggong, Tamparuli, Bingkor, Inanam di Sabah akan jatuh ke tangan pembangkang. Demikian juga kawasan-kawasan di Johor, dan hampir rebahnya Kerajaan Terengganu.

Jelas, selama 4 tahun mendatang, rakyat akan merasakan impak kenaikan harga barangan, impak prespsi akan menentukan pendirian mereka pada PRU-14.

Pada PRU-14 itu, kuasa wang tidak akan mampu mengubah pendirian pengundi; seperti mana berlaku di beberapa kawasan pada PRU-13 lalu. Fikir-fikirkan lah.

Sejauh mana sifat Pura-Pura Pemimpin Boleh Bertahan?

PERLU diterima hakekat, bahawa seseorang yang dinobatkan sebagai pemimpin kerana seseorang itu dilihat keikhlasannya dalam memimpin. Kerana sifat keikhlasan itu, maka selain dipermudahkan oleh Allah dalam semua urusannya,maka manusia sebagai pengikut atau penyokong yang juga ciptaan Allah, terbuka hati mereka menyokong dan seterusnya menobatkan seseorang itu menjadi pemimpin.

Nawaitu seseorang itu tidak boleh disembunyikan daripada pengetahuan Allah, atas sebab itu, pesanan itu disampaikan oleh Allah kepada manusia yang termasuk di mana seseorang itu ingin menjadi pemimpin. Kerana kuasa Allahlah, sebahagian manusia (rakyat) di mana seseorang itu mahu menjadi pemimpin mengerak hati manusia-manusia itu (rakyat) memberi peluang kepada seseorang itu menjadi pemimpin.

Namun, namanya juga manusia. Allah telah menjanjikan berbagai dugaan dan cabaran kepada hamba-hambanya. Syaitan dan iblis telah bersumpah di depan Maha Pencipta, bahawa akan mengheret bani adam ke lembah yang tidak diredhali Allah sehingga ke hari kiamat.

Atas sebab itu, hanya manusia yang sempurna iman dan ketaqwaannya sahaja yang mampu menghindar daripada godaan syaitan dan iblis.

Kerana godaan syiatan dan iblis itulah, seseorang pemimpin yang sebelumnya jelas nawaitunya, dan atas sebab itu jugalah menjadi pemimpin kepada umat (rakyat); namun,akibat godaan syiatan dan iblis maka kemudian bertukar daripada nawiatu asalnya. Jika dahulu dia (pemimpin itu) cukup baik hubungannya dengan manusia dengan menjahukan dirinya daripada sifa-sifat munafik seperti mungkir janji; kini memilih sifat-sifat yang dimurkahi oleh Allah itu.

Kenapa berlaku demikian? kerana perasaan riak dan sombong telah menaklukinya. Kenapa ada sifat riak dan sombong? kerana daripada segi kedudukan dan kebendaan, dia telah menikmatinya jauh melebihi orang lain.

Rezki yang diberikan oleh Allah kerana nawaitunya ingin menjadi pemimpin, agar supaya dapat membantu atau meringankan beban umat (rakyat) yang dipimpinnya; kini dia rasakan adalah miliknya dan tidak perlu lagi menghulur bantuan kepada penyokong atau pengikutnya.

Sebenarnya Allah senantisa memberi perkhabaran yang seawal mungkin kepada umatnya, atas sebab itu, sebelum seseorang pemimpin itu tersungkur daripada kedudukannya; Allah akan menjadikan seseorang itu lupa diri, takabur dan sombong. Lambat laun, sifat kepura-puraan seseorang pemimpin itu akan terdedah dan akhirnya tersungkur.

Dalam negara kita, kita telah menyaksikan bagaimana ramainya pemimpin yang pada mulanya dikagumi, dan dihormati, kemudian menjadi seseorang yang tidak dipandang lagi, selepas tidak mempunyai kuasa, kuasa dalam kedudukan atau dari segi harta benda.

Sebenarnya Allah sungguh pemurah, jika ada hambanya memohon maka akan dikabulkan; demikian juga jika permohonan hambanya itu hanya lakonan, maka sebelum dipanggil menghadap Illahi, maka akan merasa azab di dunia.

Umno Kota Belud: Transformasi Belum Menyeluruh

Teringat peringatan Mantan Perdana Menteri Tun Dr Mahathir september lalu "pemimpin perlu tahu had untuk memegang jawatan sebelum lebih ramai orang bodoh berada dalam parti" Kata-kata itu mempunyai erti yang mendalam. Kenyataan itu, ada hubung kait dengan transformasi yang diperkenalkan Dato Seri Najib. Transformasi yang dimaksudkan adalah, agar parti bukan sahaja diterajui oleh mereka yang mempunyai kepimpinan, mempunyai karisma, juga mereka yang mempunyai pendidikan.

Kota Belud, didiami oleh tiga suku terbesar- Bajau, Dusun dan Iranun. Di antara suku itu, Bajaulah yang teramai. Atas sebab itu, sebarang pemilihan atau pilihanraya, biasanya daripada suku kaum itu yang memperolehi kemenangan.

Atas sebab itu, sejak tahun 2008, bagi kawasan Tempasuk, Usukan dan Parlimen Kota Belud, hanya kaum bajau yang dipilih bagi mewakili parti, atas sebab- kerana mereka membawa suku yang teramai, maka mudah untuk mencapai kemenangan.

Bagi parti, apa yang mustahak adalah kemenangan, atas sebab itu, parti tidak bersedia melakukan perubahan status quo, kerana ianya membawa risiko besar, walaupun sebelum ini berlaku pengecualian, apabila Dun Tempasuk pernah diwakli oleh Speaker Dewan Rakyat Tan Sri Haji Pandikar Amin Haji Mulia pada tahun 1994 dan tahun 2004.

Pada pemilihan Umno baru-baru ini, nampaknya suku kaum bajau belum bersedia untuk transformasi, demikian juga ahli umno daripada KDM, belum bersedia menyambut transformasi dalam parti. Fakta belum bersedianya dua suku kaum itu, apabila calon-calon daripada suku bajau yang boleh dianggap boleh membawa transformasi seperti Datuk Abdullah Sibil, Dato Seri Jenar Lamdah, Datuk Tiga Belas Zainal Abidin, bukan sahaja tewas, malah mereka berada diurutan bawah di antara calon-calon yang bertanding.

Muka lama seperti Pardan Maji, Tongking Kantiong masih merupakan pilihan kaum terbesar itu menganggoti Bahagian Umno Kota Belud. Malah calon daripada suku kaum bajau yang hanya berkedudukan kerani biasa mendapat jumlah undi tertinggi pemilihan itu. Bukan itu sahaja, Ketua Pemuda juga, bukan daripada kalangan individu yang boleh sandaran parti yang boleh diketengahkan di peringkat kebangsaan apatah lagi, mewakili parti untuk mengubal polisi-polisi parti. Tidak ketinggalan juga Ketua Wanita, yang hanya tahu mengurus dapur sendiri.

Antara penyebab kepada keadaan ini berlaku, adalah program transformasi parti belum merebak di peringkat akar umbi. Bahagian perlu menerima transformasi, apatah lagi Umno Kota Belud adalah anak sulung Umno Sabah, atas sebab itu, perubahan awal perlu berlaku di bahagian itu. Parti perlu pemimpin yang dikategorikan dalam pengertian transformasi, atas sebab dalam zaman era globalisi ini memerlukan kepimpinan yang mampu menepis segala tomahan kepada parti melalui fakta dan ilmiah; bukanya pemimpin yang hanya mampu bercakap di kedai-kedai kopi dan majlis-majlis kenduri.

Syukurlah, antara suku kaum yang mendiami Kota Belud dan menjadi ahli parti, kaum Iranun meyambut transformasi parti dengan menghantar individu-individu yang berkelayakan dalam segi akademik, selain mempunyai kepimpinan di akar umbi.

Nampaknya, para perwakilan, lebih mempunyai keyakinan kepada individu-individu daripada suku iranun yang berkelayakan akademik menjadi sebahagian daripada AJK Bahagian, berbanding individu-individu kaum bajau yang mempunyai kelayakan setara.

Berasaskan kepada fakta keputusan pemilihan Umno Kota Belud, atas sebab itu OKB menyatakan bahawa transformasi dalam parti itu belum menyeluruh.

Adalah diharapkan, pada pemilihan akan datang, transformasi parti benar-benar subur pada anak sulung Umno Sabah itu.

Bermula daripada sekarang, Ketua Bahagian- Datuk Seri Panglima Dr Salleh Tun Said yang juga Speaker Dewan Undangan Negeri Merangkap Timbalan Pengerusi Perhubungan Umno Sabah; mempunyai tugas besar agar untuk menterjemahkan transformasi parti ilham Presiden Parti agar benar-benar berlaku bagi Bahagian Umno Kota Belud.

Sabah Simpanan Tetap: Apa Kah Pra Syarat Untuk Penghargaan?

Kalaulah bukan kerana tsunami politik tahun 2008, Sabah tidak akan dapat jolokan Simpanan Tetap Barisan Nasional. Kerana status itu, maka saluran kewangan ke Sabah mulai mengalir, malah melalui persidangan Umno tahun 2013 yang baru berlabuh, Perdana Menteri yang juga Presiden Umno memberi penghargaan khusus kepada Sabah.

Selain itu, selepas PRU-13 lalu, kerana Sabah masih merupakan simpanan tetap Bn, dengan menyumbang 22 kerusi parlimen, maka Perdana Menteri telah melantik 6 menteri penuh dan 4 timbalan menteri. Selain jawatan menteri; Speaker dan Timbalan Speaker dewan rakyat juga daripada Sabah.

Tahun 2008, untuk pertama kali era Malaysia Moden, kerajaan pusat kehilangan kuasa 2/3 di dewan rakyat dan keadaan itu berterusan pada pru-13. Tahun 2008, Bn mendapat 140 kerusi parlimen daripada 220, manakalah tahun 2013, perolehan kerusi menurun kepada 133. Pada tahun 2008, Sabah menyumbang 24 kerusi parlimen, namun pada pru-13, dua parlimen kalah, iaitu Parlimen Sandakan dan Penampang, sementara Kota Kinabalu tetap dalam genggaman Pembangkang (DAP).

Sebelum tahun 2008, walaupun Sabah tetap menyumbang kerusi yang diperlukan oleh kerajaan Bn dalam membentuk kerajaan Pusat, namun sumbangan kerusinya dianggap tidak signifikan, kerana jumlah kerusi Bn di Semenanjung boleh membentuk kerajaan minoriti, walaupun tiada sumbangan kerusi Sabah atau Sarawak.

Sungguh malang, jika jolokan Simpanan Tetap dijadikan tolok ukur untuk memberi penghargaan kepada Sabah, dan melaluinya, maka saluaran kewangan diberikan, selain memberi penghormatan kepada wakil daripada negeri itu untuk dilantik ke jawatan menteri atau jawatan-jawatan penting dalam persekutuan.

Dalam politik semuanya boleh berlaku. Inilah yang berlaku di Semenanjung. Kita tahu, bahawa sejak merdeka, Bn di Semenanjung senantiasa menang dalam pilihanraya. Adalah amat malang, jika suatu hari, apabila Sabah tidak menjadi simpanan tetap lagi, manakala di Semenanjung, Bn pulih daripada tsunami politik; apakah penghargaan Sabah diteruskan?

Seharusnya, pra syarat simpanan tetap, tiada dalam kamus kerajaan untuk membantu rakyat Sabah membangun, untuk mengejar ketimpangan pembangunan antara Semenanjung dan Sabah.

Membantu rakyat Sabah membangun, perlu diteruskan, sampai kepada tahap, bahawa taraf pembangunan antara Sabah dan Semenanjung sudah seimbang, sesuai dengan matalamat pemimpin Sabah terdahulu semasa menyertai Pembentukan negara.

PAU 2013: Najib Hargai Sumbangan Sabah dan Sarawak

Untuk pertama kali dalam Persidangan Agung Umno (PAU) seorang Presiden Umno yang juga Perdana Menteri, memberi pengiktirafan khusus kepada Sabah dan Sarawak.

Seorang Presiden parti yang merupakan tulang belakang kerajaan Barisan Nasional memerlukan masa 56 tahun untuk menyatakan pengiktirafan itu.

Pengiktirafan kepada partner Malaya itu dalam membentuk negara Malaysia; datang hanya disebabkan kerana tsunami politik pada tahun 2008. Kalau bukan disebabkan sokongan padu rakyat Sabah dan Sarawak pada dua PRU, mungkin kerajaan Bn sudah tumbang.

Pada PRU-13 lalu Bn secara keseluruhan mendapat 133 kerusi parlimen, di mana 47 daripadanya sumbangan daripada Sabah dan Sarawak. Sabah dan Sarawak mempunyai 56 kerusi Parlimen atau 57 jika ditambah dengan WP Labuan. Secara peratusan, Bn Sabah dan Sarawak menang 84 peratus jumlah kerusi yang ditandangi, manakala Bn Semanjung menang 52 peratus daripada jumlah kerusi yang ditandingi.

Jika berasaskan undi popular, Bn di Semenanjung telah kalah kepada Pakatan Rakyat, hal ini juga menyumbang kepada undi popular secara keseluruhan, kerana jumlah pengundi Sabah dan Sarawak tidak dapat mengimbangi jumlah undi di Semenanjung.

Negeri kaya seperti Selangor dan Pulau Pinang yang mula jatuh ditangan Pembangkang pada tahun 2008, terus menolak Bn, malah kerajaan Pakatan membentuk kerajaan dengan kuasa 2/3 selepas PRU-13.

Melihat kepada trend pengundian sejak tahun 2008 dan sehingga tahun 2013, nampaknya Bn tidak boleh mengharap sangat dengan sokongan pengundi untuk mempertahankan Bn di Semenanjung, atas sebab itu sokongan pengundi Sabah dan Sarawak merupakan vital dalam mempertahankan Bn untuk terus menerajui Putrajaya.

Perdana Menteri melihat kepada trend itu, atas sebab itu, selepas PRU-13, Datuk Seri Najib telah melantik enam menteri penuh dan 4 timbalan menteri dalam kabinetnya daripada Sabah, manakala Sarawak dihadihkan dengan tujuh menteri penuh dan empat timbalan menteri. Selain itu, Speaker Dewan Rakyat juga disandang oleh rakyat Sabah bermula tahun 2008, julung-julung kali dilakukan sejak merdeka.

Berkat kepada tsunami politik tahun 2008, maka Sabah dan Sarawak benar-benar dilihat sebagai partner membentuk negara, di mana sebelum ini, kalaupun dilantik sebagai menteri persekutuan, namun diberi peranaan yang tidak kanan.

Mengambil iktibar kepada penghargaan kepada Sabah dan Sarawak, maka harapan bagi rakyat di dua buah negeri itu, agar ianya diterjemahkan dalam bentuk pembangunan dari segi semua bidang, ekonomi, sosial mahupun pendidikan. Selain itu, pengagihan projek-projek pembangunan, hendaklah rakyat di dua negeri itu juga diberi peluang seluas-luasnya.

Sebenarnya Sabah dan Sarawak masih ketinggalan serba serbi, jika dibandingkan keadaan di Semenanjung. Keadaan ini, bukan sahaja menyumbangkan kepada kos hidup yang tinggi, malah menular kepada pencapaian pendidikan.

Semoga, melalui penghargaan ini, hak yang sepatutnya rakyat dua negeri itu perlu nikmati sepatutnya bermula sejak tahun 1963, patut diberikan tanpa berlengah lagi.

Kegagalan Dasar Ekonomi Baru yang dicipta pada tahun 70-an, yang tidak sampai kepada rakyat Sabah dan Sarawak sehinggalah dasar itu luput, jangan berulang lagi.