MENGAPA dizaman Tun Dr Mahathir TIDAK dibina Lebuh Raya Pan Borneo? Sebabnya hanya SATU, mantan PM itu TIDAK mahu Sabah dan Sarawak maju.
Faktor kemajuan sesebuah wilayah, apabila kontektiviti antara wilayah itu ada. Apabila adanya konektiviti, maka pergerakaan penduduk daripada satu tempat ke tempat yang lain tidak memerlukan masa yang Panjang. Demikian juga dengan adanya konektiviti, maka perpindahan barangan daripada satu tempat ke tempat lain berlaku.
Tanda-tanda kemajuan ekonomi, apabila konektiviti antara rakyat berlaku. Menghubungkan antara wilayah dan rakyat dengan rakyat, merupakan visi Perdana Menteri, kerana beliau tahu, melalui cara itu, bukan sahaja wilayah disambungkan itu berkembang maju, akan tetapi rakyat juga turut maju. Sebenarnya, idea menghubungkan antara wilayah dan antara rakyat, telah dilaksanakan di Semenanjung menerusi Projek Lebuh raya Utara Selatan (PLUS). Dengan wujudnya PLUS telah menyebabkan kewujudan pekan-pekan baharu, pusat aktiviti ekonomi baharu.
Sementara di Semenanjung, dimajukan semasa era Tun Mahathir, sebaliknya, Sabah dan Sarawak dilupakan.
Selama 22 tahun, Sabah dan Sarawak dilupakan, malah bagi tempoh masa 1985-1994, Sabah dimiskinkan dengan menyekat peruntukan Persekutuan.
Kini, mantan PM itu menjadi sekutu utama kepada parti Warisan Sabah pimpinan Datuk Shafie Apdal yang mempunyai misi mahu menubuhkan kerajaan Sabah.
Kalau melihat, apa yang dilakukan mantan PM itu kepada Sabah, rakyat yang menyokong parti Warisan Sabah, adalah mereka yang tergolong memiskinkan Sabah semula.
Hari ini, di Penampang, Sabah, DS Najib Razak mengumumkan RM8.5juta peruntukan bagi menaiktaraf tapak TAMU Dongongan, sebuah kawasan yang diwakili parti Warisan Sabah (sebelum itu PKR). Di era Tun Mahathir, saluran peruntukan sebegini, TIDAK pernah berlaku. Menerusi pengumuman itu, menunjukkan, bahawa DS Najib tidak mengambilkira latar belakang rakyat, kerana pada beliau, yang mustahak, rakyat mesti maju. Wajar kah pemimpin seumpama itu ditolak sebagai pemimpin negara? Berdosa kita!!!.
Faktor kemajuan sesebuah wilayah, apabila kontektiviti antara wilayah itu ada. Apabila adanya konektiviti, maka pergerakaan penduduk daripada satu tempat ke tempat yang lain tidak memerlukan masa yang Panjang. Demikian juga dengan adanya konektiviti, maka perpindahan barangan daripada satu tempat ke tempat lain berlaku.
Tanda-tanda kemajuan ekonomi, apabila konektiviti antara rakyat berlaku. Menghubungkan antara wilayah dan rakyat dengan rakyat, merupakan visi Perdana Menteri, kerana beliau tahu, melalui cara itu, bukan sahaja wilayah disambungkan itu berkembang maju, akan tetapi rakyat juga turut maju. Sebenarnya, idea menghubungkan antara wilayah dan antara rakyat, telah dilaksanakan di Semenanjung menerusi Projek Lebuh raya Utara Selatan (PLUS). Dengan wujudnya PLUS telah menyebabkan kewujudan pekan-pekan baharu, pusat aktiviti ekonomi baharu.
Sementara di Semenanjung, dimajukan semasa era Tun Mahathir, sebaliknya, Sabah dan Sarawak dilupakan.
Selama 22 tahun, Sabah dan Sarawak dilupakan, malah bagi tempoh masa 1985-1994, Sabah dimiskinkan dengan menyekat peruntukan Persekutuan.
Kini, mantan PM itu menjadi sekutu utama kepada parti Warisan Sabah pimpinan Datuk Shafie Apdal yang mempunyai misi mahu menubuhkan kerajaan Sabah.
Kalau melihat, apa yang dilakukan mantan PM itu kepada Sabah, rakyat yang menyokong parti Warisan Sabah, adalah mereka yang tergolong memiskinkan Sabah semula.
Hari ini, di Penampang, Sabah, DS Najib Razak mengumumkan RM8.5juta peruntukan bagi menaiktaraf tapak TAMU Dongongan, sebuah kawasan yang diwakili parti Warisan Sabah (sebelum itu PKR). Di era Tun Mahathir, saluran peruntukan sebegini, TIDAK pernah berlaku. Menerusi pengumuman itu, menunjukkan, bahawa DS Najib tidak mengambilkira latar belakang rakyat, kerana pada beliau, yang mustahak, rakyat mesti maju. Wajar kah pemimpin seumpama itu ditolak sebagai pemimpin negara? Berdosa kita!!!.
No comments:
Post a Comment