Sabah Perlu Musa

MEREKA yang mengikuti perkembangan politik serta pembangunan Sabah, akan mengakui bahawa punca pembangunan dan ekonomi Sabah ketinggalan, kerana kerapnya bertukar kerajaan. Sabah bertukar kerajaan sebanyak empat kali sejak bergabung dalam Persekutuan Malaysia.

Sabah perlu meniti dan berusaha mengejar ketinggalan itu bermula tahun 1994. Sembilan tahun diperlukan untuk menstabilkan politik, kerana perbalahan poltiklah penyebab kepada kadar pembangun fizikal dan ekonomi tersendat.

Tahun 2003, apabila Musa dilantik sebagai Ketua Menteri Sabah, beliau mengariskan Hala Tuju Pembangunan Sabah. Selepas 11 tahun dan kini memasuki tahun ke-12, adalah bohong kalau tidak mengakui, bahawa Sabah berubah wajah dalam semua aspek.

Daripada negeri yang hanya tahu menebang balak untuk menjana ekonomi telah berubah kepada perlandangan, pelancongan, pembuatan dan peternakan. Kini pula telah mencebur diri dalam industri perminyakan dan gas.

Banyak program atau projek yang berorentasi kepada penciptaan lapangan pekerjaan seperti Projek Urea Sipitang, POIC Lahad Datu, projek udang mega Pitas, SGOT, Kimanis.

Sabah melangkah dalam pemuliharaan hutan semulajadi, apabila stok hutan meningkat kepada 1.3 juta hektar, berbanding 0.8juta hektar sebelum ini.

Simpanan kewangan Sabah terus kukuh pada paras RM3bilion, berbanding tahun 2002 yang hanya RM150juta.

Bagi yang jarang ke Kota Kinabalu, pasti akan terperajat, bagaimana pesatnya pembangunan Bandarraya Kota Kinabalu. 

Sabah memerlukan Musa untuk meneruskan memontum pembangunan fizikal dan ekonomi Sabah. Sebagai seorang yang mempunyai latar belakang sebagai peniaga, sangat arif bagaimana membangun sebuah negeri yang mulanya sebagai negeri termiskin di Malaysia.

Bukan mudah untuk keluar daripada kemiskinan, hanya melalui usaha yang berterusan dan terarah sahaja membolehkan ianya berlaku.

Tindakan kumpulan dalam Umno yang diketuai oleh Datuk Jumat Idris bersama 7 Ketua bahagian yang lain, tidak akan kemana-mana, kerana rakyat tahu tindakan mereka itu bertujuan peribadi, bukannya untuk rakyat.

Sabah sebenarnya tidak memerlukan pemimpin yang berjuang mempergunakan rakyat untuk kepentingan peribadi.